|
|
|
|
|
MEDITATIE
MEDITATIE
Wek mijn zachtheid weer...
Heeft u zichzelf ook het plezier gegund om ervan te genieten? Misschien een vreemde vraag, zo als volwassenen onder elkaar, maar zelf heb ik dit jaar echt van het Sinterklaasjournaal genoten en het heeft me af en toe ook even aan het denken gezet. Met milde spot werd daarin de grote mensenwereld op microniveau weerspiegeld en toverde een glimlach op mijn gezicht, een blik van herkenning. Die spiegelende zelfspot kunnen we best wel gebruiken!
Dat vonden ze bij het Sinterklaasjournaal blijkbaar ook. Bij de talrijke praatprogramma’s werd er tijdelijk eentje toegevoegd: Speculasies.
Als ik u de namen van de tafelgasten noem: Richard van der Zwets, Yvonne Kletsmeijer, Jaap van Stamelen en Melanie Monter, kunt u me misschien een heel klein beetje volgen. Gedurende drie weken werden verwachtingen gewekt en werden kleine en grote mensen heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees: de code van de kluis van het grote boek was zoek! De hulp van de kijker werd ingeroepen. Want ja, we moeten het samen oplossen! Zal het ons dan nog lukken om het feest te redden?
Bij mijn buurjochie leidde het geheel toch wel tot enige stress. Maar zijn moeder wist hem te overtuigen met de geruststellende uitspraak: Het komt altijd weer goed!
Een lesje in vertrouwen. Terwijl ik dit schrijf, weet ik nog niet hoe het daadwerkelijk is afgelopen, maar ik vertrouw er dan ook maar op dat het goed komt.
Ondertussen hebben we Sint uitgezwaaid, de kerstboom staat bij mij klaar en de Adventsster hangt weer als stille getuige voor het raam: het komt goed!
Maar daartoe moeten we misschien eerst zelf nog aan de slag. Wie het Sinterklaasjournaal heeft gevolgd, heeft wellicht op sommige punten een voorsprong. Luisteren en Samen waren namelijk dit jaar belangrijke thema’s. Geven en ontvangen werden daar nog bijgevoegd toen de Pieten, na een opstand, bij de kinderen thuis ook zélf hun schoen mochten zetten. Menig kind werd zo geattendeerd op het mooie van mogen
geven en zal dit jaar een schoen voor een Piet gevuld hebben. Luisteren, geven en ontvangen. Voor mij is dat Advent in een notendop. En ja, samen hoort daar voor mij wel bij: voor mij lukt dat niet zonder de ander/die Ander.
De aankondiging van de geboorte van Jezus had geen zin als Maria het niet wilde horen en zij zich niet openstelde om dit Kind te ontvangen. Zij gaf zichzelf met hart en ziel: De Heer wil ik dienen: laat er met mij gebeuren wat u hebt gezegd. (Lucas 1: 38)
De essentie van het kerstverhaal kan pas werkelijk tot uitdrukking komen als ook wij ons zo openstellen voor dit Kind. Daarvoor helpt bij uitstek deze Adventtijd.
Advent: een tijd van dromen, van bidden, hopen en geloven dat het goed komt.
Dat gaat niet zo maar. Dat vraagt om vertrouwen, tijd om te lezen, te luisteren naar die eeuwenoude verhalen, te spiegelen: Wat betekent dit voor mij? Wat vraagt dit van mij? Hoe kan ik ruimte maken voor dit Kind?
Hoe blijf ik in gesprek met het kind in mijzelf, maar tegelijkertijd met de ander, met die Ander?
Hoe kan ik iets van het Licht verspreiden in deze soms zo donkere wereld?
Dat valt niet altijd mee en vraagt om moed en vertrouwen.
Soms zing ik dan maar gewoon zachtjes voor mij uit, dat mooie lied van Huub Oosterhuis:
Wek mijn zachtheid weer.
Geef mij terug de ogen van een kind.
Dat ik zie wat is.
En mij toevertrouw.
En het licht niet haat…
Heus, het komt goed, ik wens u allen een goede voorbereiding!
Anne-Mieke van Oost, Kerkelijk Werker Carnisse Haven,
Jongerenwerker Protestantse gemeente Barendrecht
| | terug
|
| |
|
|
|
|
.jpg)
Indien u als lid bent ingeschreven in één van de Protestantse wijkgemeentes, dan kunt u zich abonneren op het KLANKBORD.
Woord & Weg is een inspiratiemagazine
Klik