|
|
|
|
|
MEDITATIE
MEDITATIE
Het is tijd
De veertigdagentijd is begonnen. Tijd van bezinning. Tijd hebben veel mensen de laatste maanden wel. Als je het tenminste niet extra druk hebt omdat je in de gezondheidszorg werkt of schoolkinderen thuis hebt. We leven in een vreemde tijd, zeggen we vaak tegen elkaar. We willen terug naar ‘normaal’, behalve die bank, die niet wil dat we teruggaan naar het oude abnormaal. Een aantal knelpunten in de maatschappij worden nu extra duidelijk: we zijn met de hele wereld verbonden. Het corona-virus treft mensen over de hele wereld. De middelen om het virus te bestrijden delen we met de hele wereld.
De 40 dagentijd is steeds een uitnodiging om te bedenken wat je eigenlijk belangrijk vindt in het leven. Even op de plaats rust. Zoveel mag niet meer. Ik vraag me af of deze tijd een oefening is in oud worden? De oudere mensen die ik normaal bezoek, zijn vaak al aan huis gebonden. Voor hen verandert er minder dan voor al die mensen, die midden in het leven staan.
Natuurlijk missen de ouderen de samenkomsten: de kerk, eetgroep, snuffelmarkt, jeu de boules, enz.
Het is de angst van veel mensen, als ik maar niet gehandicapt en afhankelijk wordt, als ik maar niet eenzaam wordt. Als je oud en afhankelijk bent, heb je tijd, om te bedenken of je tevreden bent over je leven. In een tv-programma sprak psychiater en flosoof Damiaan Denys over eenzaamheid. Dat elk mens in wezen eenzaam is. Je kunt nooit de ander 100% begrijpen. Niemand wordt altijd begrepen. Bij het bestrijden van
eenzaamheid helpt het als je je vast kunt houden aan vaste rituelen. De kerk had altijd woorden om te troosten, verhalen voor onderweg. De laatste decennia worden mensen opgeroepen vooral zichzelf te zijn. We zijn geen kuddedieren, je moet zelf kiezen hoe je wilt leven. en er is zoveel te kiezen. We worden verleid om de wereld rond te reizen, om te werken aan een perfect lijf, perfecte gezondheid, een evenwichtige geest. Tegelijk weten we dat perfectie onmogelijk is. We zijn maar mensen. Dat geeft mensen vaak het gevoel te falen als ze het niet allemaal voor elkaar krijgen. Wanneer je je keuze voor studie en werk hebt gemaakt komt de vraag, was een andere levensinvulling niet beter geweest. Wat is echt belangrijk? Wat maakt gelukkig? In de bijbel lezen we dat geld niet gelukkig maakt, dat zorgen voor elkaar wel voldoening geeft.
Dat is waarom mensen in de ziekenhuizen en scholen het volhouden.
Je bent geroepen te zorgen voor de mensen om je heen, te leven in dit stukje schepping dat God je gegeven heeft. Wie daar vrede vindt kan er ook vreugde vinden.
Oog voor wat dichtbij is, dankbaarheid voor wat zo vanzelfsprekend leek, hier ben je wie je geworden bent.
Bij al mijn geklaag dat het leven zo saai is, ben ik dankbaar:
- dat ik niet op de IC hoef te werken van top tot teen in plastic gehuld,
- dat we in Nederland genoeg te eten hebben, ook als ik maar 1 keer per week boodschappen haal.
- dat we een warm huis hebben
- dat er contact is met al onze vrienden, familie en kennissen via telefoon, facebook, whatsapp.
Wat is nu eigenlijk belangrijk? Geloof, hoop en liefde…
Verzoening met jezelf en de wereld.
In het tijdschrift Open Deur staat een gedicht van Margreet Spoelstra:
Neem van mij mijn onrust,
het jagen door de tijd,
het piekeren, de zwoegen,
de onmacht en de spijt
Neem van mij mijn twijfel,
het rusteloze gaan,
het steeds weer zoveel moeten,
het nooit genoeg gedaan.
Geef mij van jou ruimte,
het wijde van de lucht,
Het verre vogelfluiten,
de ganzen in de vlucht.
Geef mij van jouw kleuren
het lichte tere groen,
het wit van de margrieten,
de klaproos, korenbloem.
Geef mij van jouw stilte
de kalmte van een meer,
het regelmatig ritme,
de branding van de zee.
Wat kun je méér doen dan je liefde schenken en dankbaar
ontvangen wat je gegeven wordt.
| | terug
|
| |
|
|
|
|
.jpg)
Indien u als lid bent ingeschreven in één van de Protestantse wijkgemeentes, dan kunt u zich abonneren op het KLANKBORD.
Woord & Weg is een inspiratiemagazine
Klik