|
|
|
|
|
MEDITATIE
MEDITATIE
Ad Majorem Dei Gloriam
Als u de titel boven deze meditatie ziet, denkt u wellicht: “Hier is een katholiek aan het woord.” En dat klopt. Maar zelfs als katholiek strooi ik zelden met Latijnse teksten. Ik hou het liever bij de taal die mijn moeder me leerde. Nee, ik heb een bijzondere reden voor deze Latijnse aanhef.
Een vriend stuurde me zijn recent verschenen boek met als hoofdthema “twijfel”; twijfel aan de christelijke geloofstraditie; twijfel aan de kerkleer. Mijn vriend is diepgelovig, maar naar een kerk gaat hij alleen als toerist. En toen ik zijn boek gelezen had, moest ik ineens denken aan het wat koddige gedicht “Geloof” van Ivo de Wijs. Het gedicht verscheen 25 jaar geleden in zijn bundel “Zondagmorgenverzen”. Het gedicht gaat zo:
Hier volgt een oude, wijdverbreide these:
er moet van de natuur die ons omlijst
een maker zijn; er is een macht vereist,
die alles schiep, een alziend opperwezen.
En elke boom en elke heester prijst
die kracht op wiens gezag zij zijn verrezen.
Uit elke bloem ontstaat een exegese
die regelrecht de hemel in wijst.
Ik ken het niet meer: die gelovigheid,
al haal ik met gepaste piëteit
een tekst van Karel van het Reve boven.
Die schreef eens: “het is een plausibel feit,
dat wie een rode kool doormidden snijdt,
in één tel in een schepper gaat geloven.”
Ongeveer 15 jaar geleden selecteerde de NCRV voor de bundel “De tien woorden” dit gedicht als illustratie bij het 1e gebod: “Ik ben de Heer, uw God, die u uit Egypte - uit de slavernij - heeft bevrijd. Vereer naast mij geen andere goden.” Omdat het tweede deel van die zin nogal gebiedend klinkt én omdat velen die gebiedende toon langzamerhand zijn ontwend, zocht de NCRV naar ‘ruimte’. Ruimte om die woorden op een minder zware én meer eigentijdse wijze te verstaan. Omdat geloof steunt op verbeelding kan poëzie die ruimte bieden.
Mijn geleerde vriend - van het boek over twijfel - is theoloog. Van twijfel weet hij net zoveel als van geloof. Ik zie hem echter vooralsnog geen rode kool doormidden snijden. Zou hij dat wel doen zou hij misschien ineens tot de ontdekking komen dat de rode kool zich van ingewikkelde theologische constructen niets aantrekt. De rode kool is rode kool, wat wij ook over ons geloof of over de kerkleer beweren.
En die rode kool groeit ‘ad majorem Dei gloriam’ (tot meerdere eer van God) voor iedereen. Voor protestanten, katholieken, oosters-orthodoxe gelovigen, voor joden en moslims, voor boeddhisten en hindoes; ook voor atheïsten. Dat prachtige hart van de rode kool is er voor iedereen. En iedere gelovige – van welke geloofsstroming dan ook – herkent er het werk van de Schepper in. Alleen benoemt iedereen die Schepper anders.
Als christenen kennen we al vele jaren de ‘week van het gebed voor de eenheid’ (dit keer van 16 t/m 23 januari). Wereldwijd bidden christenen dan om eenheid. Dit oecumenisch initiatief is meer dan 150 jaar geleden ontstaan. Toen brak het besef door dat christenen zich niet moeten opsluiten in hun ‘grote eigen gelijk’. En nog weer later kwam men geleidelijk tot het inzicht dat in elk geloof fragmenten van de Waarheid zijn te ontdekken.
Intussen schreeuwt de wereld om gerechtigheid en vrede. Werken aan eenheid onder christenen is bouwen aan een betere wereld. Vergroten van begrip voor andere godsdiensten dan het christendom is eveneens bouwen aan een betere wereld. Is tonen van respect en liefde voor onze Schepper die elke mens heeft doen zijn. Met dat respect én met die liefde ontstaat ‘oecumene van het hart’. Laat ons samen bidden dat dit toekomstbeeld ons nabij komt.
Maarten van Boekel
Godsdienstwetenschapper
| | terug
|
| |
|
|
|
|
.jpg)
Indien u als lid bent ingeschreven in één van de Protestantse wijkgemeentes, dan kunt u zich abonneren op het KLANKBORD.
Woord & Weg is een inspiratiemagazine
Klik