|
|
|
|
|
MEDITATIE
MEDITATIE
‘Als je geen tijd hebt, dan moet je tijd nemen’, ‘want’ “Van U is de toekomst”
Misschien hebt u, heb jij, het ook gelezen in Trouw: een indringend interview van Djuna Spreksel met Nynke Laverman (zangeres, songwriter, spoken word artist en ontdekkingsreiziger). Ze zegt (helemaal terecht m.i.): “rond het klimaat (is er) geen tijd te verliezen. Daarom moeten we hem (de ‘tijd’) nemen, al is hij er niet. Voor bezinning, herziening, niet-weten. Dat is eng. En echte veranderingen zien we vaak als een verlies. Maar we mogen er vertrouwen in hebben dat er juist dan, in die ruimte die ontstaat, mooie dingen gebeuren.”
Het doet me onmiddellijk denken aan hetgeen waar de drie monotheïstische godsdiensten, Jodendom, Christendom en Islam, samen voor staan: Er is maar één onzichtbare God en in Hem is heel de schepping (mens, dier en natuur) één. Je kunt en mag deze Ene/Eeuwige niet afbeelden/vastleggen in (bangmakende / verbeelding-beperkende) afgods- of denkbeelden, want Hij/Zij “is altijd groter dan ons hart” groter dan ons denken en kunnen. En tegelijk mogen we in kinderlijk vertrouwen op Hem “worden als kinderen” die hun/onze weg naar zijn Toekomst vinden.
Na de 2e Wereldoorlog wisten we één ding zeker: Nooit meer deze Germaanse barbarij van haat zaaien, van angst aanjagen en onderdrukking en (poging tot) uitroeiing van onze kwetsbare medemensen, Joden, Zigeuners en gehandicapten. Maar waar zijn we met al onze bevrijdingsdrang nu in terechtgekomen?
Onderdrukking, uitbuiting en verdachtmaking van allochtonen, arbeidsmigranten/zzp-ers(?!), asielzoekers en vluchtelingen lijkt toegestaan als de afgod ‘economie’ binnen fort Europa maar blijft draaien. Maar dit is toch niet de wereld waarvan onze ouders en wij na 1945 droomden?
Intussen krimpen de reguliere kerken en groeien hele generaties op zonder enige kennis van het boek met de morele code
van onze Westerse ‘beschaving’: De Bijbel. Dreigen we niet een zielloos volk te worden of zijn we het al?
Een Jodenman, Jezus, heeft ons ook voor deze tijd de juiste weg gewezen, een weg niet van toenemende chaos, maar van allesgevende liefde. Een mooi lied voor onder meer komende zondag 19 september bezingt hoe we door en in Hem ons geborgen, ja, kind aan huis mogen weten bij de Eeuwige: Lied 282
1 Genesteld aan uw hart
en aan uw altaar kind aan huis,
pelgrim die schuilt,
zo ben ik thuis bij U, mijn God, die in
uw loofhut mij bewaart.
2 Hier wordt uw Woord van kracht,
dat mij herschept en adem geeft,
de ziel wil zijn
van al wat leeft. Het fluistert in mijn oor
hoe vurig Gij mij wacht.
3 Hier leef ik uit uw hand,
een tafel is ons aangericht.
Ik deel het brood
dat Pasen sticht, ik smaak de beste wijn
en word een bloedverwant.
4 Dit brood in onze mond
doet proeven wat op handen is,
is ons gedeeld
geheimenis, onthult hoe Gij, o Zon,
al in ons midden woont.
 Het is een lied van dichter Sytze de Vries en componist Christiaan de Winter en gaat uit van de gedachte: de kerk is daar
waar de Maaltijd van de Heer wordt gevierd, anders gezegd: waar brood en wijn in Jezus’ naam worden gedeeld. De melodie is in Engelse stijl: een brede melodie met grote sprongen, die gedreven gezongen mag worden.
Ds. Jaap van Rootselaar
| | terug
|
| |
|
|
|
|
.jpg)
Indien u als lid bent ingeschreven in één van de Protestantse wijkgemeentes, dan kunt u zich abonneren op het KLANKBORD.
Woord & Weg is een inspiratiemagazine
Klik