"Ik weet Wie ik geloofd heb..."
Door ds. A.A. Floor


“Maar ik schaam mij niet, want ik weet Wie ik geloofd heb en ik ben ervan overtuigd dat Hij bij machte is mijn pand, bij Hem weggelegd, te bewaren tot die dag” (2 Tim.1:12)

“Ik schaam mij niet, ik weet, ik ben ervan overtuigd.” Er wordt nogal niet wat gezegd. Mijn vermoeden is dat er niet veel mensen zo durven te spreken. In onze tijd komt het ook nogal welbewust over, een beetje eigenwijs bijna. Laten we toch niet zo hoog van de toren blazen, zo klinkt het vaak. Het is ook hinderlijk voor al die mensen die niet geloven en het allemaal niet zo zeker weten. Een beetje bescheidenheid in onze tijd mag toch wel? Zeker als je ziet dat er zoveel mensen zoekende zijn? We moeten toch een beetje begrip opbrengen dat als je gaat spreken over ‘geloof, geloven, religies’ je als grote minderheid toch een beetje pas op de plaats maakt. Ja, dat zou satan, de tegenstander van God, wel willen! Hij zaait graag twijfel, onkunde, onzekerheid. In die geest kan hij krachtig zijn werk doen en mensen influisteren dat dit toch wel het beste is om over te komen bij een ander. Ik snap die verleidingen wel. Wij willen sympathiek overkomen, aardig lijken en dus niet al te sterk aandringen. Zo wordt Jezus verzwegen, of onder een ‘deksel’ gehouden, weggehouden uit alle gesprekken. Hoe minder overtuigend erover Hem gesproken wordt hoe liever de demonen het willen. Als Christus maar doodgezwegen wordt in kerk en maatschappij. En Zijn krachtig werk geminimaliseerd wordt. Maar de bijbel spreekt anders, krachtiger, helderder en duidelijk: “Ik schaam me er niet voor en ik weet en ik ben ervan overtuigd dat ik geloof in Hem, Jezus Christus.” Zijn kruis voor mijn zonden! Lijden, lijden en nog eens lijden voor al die gebrokenheid in deze wereld. Gigantisch groot en intens is dit geweest. Een theologie, die vragen stelt bij de betekenis van kruis en opstanding verslaat zijn duizenden en als er in de kerk een boodschap overblijft om vooral ‘aardig te zijn voor elkaar, lief te zijn, en iedereen de ruimte laten om vooral zichzelf te zijn’ doet te kort aan het evangelie. Zo’n kerk wordt een kerk zonder kracht. Hier klinkt echter: Ik weet in Wie ik geloof. Ik ga mijn Verlosser niet ontkennen, in twijfel trekken en doen alsof Hij er niet is. Al zou ik het willen, ik zou niet kunnen omdat Zijn liefde zó groot en zó sterk is in mij. Ik zou me ervoor schamen als ik Zijn liefde en Zijn lijden zou bagatelliseren. Als je een lieve moeder of vader hebt gehad, die alles voor je over heeft gehad, zou je daar dan niet over spreken en dat niet benoemen? Of dat je nooit eens iets zou zeggen over je lieve vrouw? Dáár zou ik me voor schamen. En trouwens áls je Hem leert kennen weet Hij ook wel om te gaan met je twijfel, je vragen en zal Hij ook Zijn liefde tonen maar wel in alle eerlijkheid en oprechtheid. Hij praat de zonden en oppervlakkigheid niet goed, maar wil bekering en verzoening. Bespreek alle vragen met Hem. Bidt tot Hem en leg die nood, als het échte nood is, aan Hem voor. Veel twijfelaars en agnosten voelen zich soms gewichtig in hun houding, behalve als het gaat over wetenschap. Dan wil men wel meedoen en schijnt alles volop zeker te zijn, ook al stel je soms je vragen bij die wetenschap. Maar ook als je jezelf moet presenteren in een sollicitatiegesprek wil je goed overkomen, een bepaalde zekerheid uitstralen. Is iemand die onzeker is wel goed toegerust voor zijn taak? Iedereen begrijpt dat je zekerheid moet uitstralen om de baan te krijgen. Dan spelen we misschien wel een beetje toneel. Dat is bij Paulus hier niet het geval als hij spreekt over Zijn Jezus. “Ik weet in Wie ik geloofd heb.” Hem vertrouw ik met heel mijn hart...Paulus houdt het de jonge Timotheüs voor! Houdt deze gezonde woorden van mij maar vast. Zo kun je het evangelie verder brengen aan jong en oud. Onvermoeid wijzen op de liefde van Christus, die vastgelopen, zondige en schuldige mensen tot Zich trekt. En Hij bewaart me tot die dag... Dat heb ik dan ook wel nodig. Zeker! Want vanuit mezelf wordt het niks. Ik struikel alle dagen, ik strompel en ploeter bij tijd en wijle voort. Want ja, mijn zonden, mijn zwakheid, mijn vlees zit me soms danig in de weg en elke dag wordt mijn gebed intenser: “Leid me niet in verzoeking en verlos mij van de boze in alle aanvechtingen.
Je twijfelt toch nooit las ik toch net...hoe zit dat nu? Nou ik twijfel wel aan mezelf maar niet aan Hem, niet aan Zijn Woord en daarom val ik steeds terug op Zijn belofte dat Hij mij zal bewaren overal waar ik sta of ga, in- en uitga (psalm 121) Híj is machtig en Híj bewaart mijn pand, mijn leven, mijn zaligheid, mijn verlossing tot die dag...Wat een Heiland, Wat een Zaligmaker. Zijn liefde voor mij is immens diep en groot.