Jongerenwerker Corjan Matsinger heeft in 2010 een inspirerend en prikkelend boekje geschreven over de plek van jongeren in de kerk: “Heilige grond”. Wie jongeren ontmoet op heilige grond, zo schrijft hij op de achterflap, “en dat geldt ook voor de postchristelijke jongerencultuur.” Zijn we bereid ons schoeisel uit te doen en ons op die heilige grond te begeven? Op p.22 schrijft hij: “Als jonge gast was ik al onder de indruk van het verhaal van Jezus die het tempelplein schoonveegt. Wauw, dit was een andere Jezus dan de lieve man met de schaapjes en de herdersstaf die op de zondagsschool op het flanelbord hing! Er staat bij dit verhaal geschreven dat ‘de ijver voor Gods huis’ de jonge rabbi verteert. In de Engelse King James-vertaling Johannes 2 roept Jezus uit: ‘Do not make my Father’s house a place of merchandising’.
Jezus stelt de praktijk van de tempeldienst aan de kaak. De tafels met wisselgeld worden omgekiept en de schapen en geiten, bedoeld voor de offerdienst, worden uit de hokken weggejaagd. Jonge duiven slaan hun vleugels uit nadat de zoon van God hen liet opstijgen in de open hemel. Ik herken iets van de felheid van Jezus terug in de vele jongeren die ik ontmoet. Jongeren kunnen de hypocrisie genadeloos aan de kaak stellen. Jonge mensen prikken er feilloos doorheen als bijzaken in de kerk, zoals tradities, de centrale plaats op het podium gaan innemen. Jongeren nemen geen genoegen met de antwoorden uit de traditie en willen zich (nog) niet neerleggen bij de status-quo.De ‘jeugdwerkveteraan’ Dean Borgman zegt dit heel duidelijk:
‘Kinderen stellen de basisvragen, adolescenten stellen de moeilijke en ultieme vragen, en volwassenen … die worden moe van de wezenlijke vragen.’”
Groet
ds Robert-Jan van Amstel