Ik heb nooit begrepen waarom christenen het beeld hebben gekregen van saaie, oninteressante mensen die zich hebben toegelegd op het uitbannen van elk spoortje humor, opwinding en avontuur in hun leven.

De lol van christen-zijn – en het is lol – bestaat hieruit, dat je elke ochtend wakker wordt met de kans op weer een nieuwe stap, een nieuw inzicht, een nieuw facet van Christus dat zich in je kan vastzetten. Mensen en dingen raken snel voorspelbaar – maar Christus nooit!
Ik heb me nooit goed kunnen inleven in mensen die hun hele geloof baseren op slechts enkele bijbelteksten of het bezoeken van zorgvuldig geselecteerde, specifieke kerkelijke bijeenkomsten of activiteiten. Zelfs in de gangbare traditionele kerkdienst, die volgens een vast patroon verloopt, kan men de inventiviteit van God niet smoren. Er hoeft zich maar één regel uit een lied of een bijbeltekst te ontworstelen aan de statische, versleten zondagse monotonie, en het hart van de wereld slaat bij ons een slag over.
Mensen zeggen vaak dat ze op Christus bouwen voor meer geloof, hoop en vrede. Dat doe ik ook. Maar het geweldigste vind ik nog de kunst waarmee Hij, dwars door de nevel van mij ontoereikendheid en onhandigheid heen, het juiste moment eruit weet te pikken om een nieuw slot te laten openspringen, waarna de deur openzwaait naar een nieuw vergezicht.
Soms gebeurt dit als ik alleen ben. Soms als ik naar iemand anders luister. Soms onder het werk. Christus heeft me zelfs eens wakker gemaakt met een schouderklop. Soms zie ik het. Andere keren hoor ik het, of voel ik het. In ieder geval bezorgt het me altijd een glimlach.
Het moet wel erg saai zijn om geen zoekende christen te zijn en de verrassingen van Christus nooit te ervaren.
(uit: Lois A. Cheney, God is geen dwaas, Barneveld 2011, p.54-
55; deze tekst is ook geplaatst op mijn blog: www.rjvanamstel.eu)
Groet
Ga met God - Licht dat ons aanstoot in de morgen.
ds Robert-Jan van Amstel
Twitter: www.twitter.com/eudokia
Facebook: www.facebook.com/rjvanamstel