|
|
|
|
|
MEDITATIE
MEDITATIE
Ontmoeting met de Levende Paasvorst
‘Toen ik Hem zag viel ik als dood voor zijn voeten neer. Maar Hij legde zijn rechterhand op me en zei: ‘Wees niet bang. Ik ben de eerste en de laatste. Ik ben degene die leeft; Ik was dood, maar nu leef Ik, tot in eeuwigheid. Ik heb de sleutels van de dood en van het dodenrijk.’
Openbaring 1: 17 en 18
In de ontmoeting met de Levende Paasvorst valt Johannes als dood voor zijn voeten neer. Dat hoort er dus blijkbaar bij als we Hem leren kennen als de Levende. Dat we onze kleinheid, onwaardigheid en onmacht beseffen. In ’t licht van zijn majesteit stelt wat wij zijn en kunnen, of dachten te zijn en kunnen, ineens niets meer voor. Wat denken we wel van onszelf? Dat laat de Opgestane ons weten. Hij is ons vriendje niet. We hebben het graag over de nabijheid van Jezus, en dat het gezellig en leuk moet zijn in de kerk – de plaats waar we Hem ontmoeten -, maar hebben wij Hem daarmee niet te aardig gemaakt en te aaibaar? Als een huisdier dat er is tot ons plezier? Nee, Hij is de Heilige, Die ons ontdekt aan onze onheiligheid.
Maar dan zien we ook hoe Jezus Johannes tegemoet treedt. Hij legt Zijn rechterhand op hem. Niet om hem van zich weg te duwen of neer te slaan, maar om hem te bemoedigen. En Hij spreekt hem moed in: Wees niet bang. Waarom niet?
Dat maakt Jezus duidelijk in de wijze waarop Hij zichzelf presenteert.
Ik ben de eerste en de laatste. Het begin van de Schepping en de voltooiing van de wereld. Alleen in Hem komt ons leven tot zijn bestemming. Laten we onze bestemming dan ook niet zoeken in eigen kunnen en kracht.
Ik ben degene die leeft. Dat is Hij op een heel speciale manier. Want Hij was dood maar nu leeft Hij, tot in eeuwigheid. Hij is de Levende die door de dood is heengegaan. Hij heeft de dood verslagen en overwonnen. De dood heeft Hij achter Zich gelaten. Hij is in onze dood geweest, en Hij is daar niet uit terug gekomen in dit leven, zoals het dochtertje van Jaïrus en de jongeling te Naïn en Lazarus. Die kwamen terug in dit leven, die moesten weer sterven. Maar Jezus is er doorheen gegaan en er aan de andere kant weer uitgekomen. Het leven dat Hij nu heeft is een leven dat stervensbestendig is.
En Hij heeft de sleutels van de dood en het dodenrijk. Wie de sleutels heeft, heeft de zeggenschap. Hij opent en niemand sluit. Hij sluit en niemand opent. Wat een bemoediging. Wie door het geloof met Hem verbonden is, zal niet door de dood worden vastgehouden. De dood kon Hem niet vasthouden. De dood kan ons niet vasthouden. Hij heeft daar ook de weg gebaand. Zelfs in de dood zijn we niet zonder Hem. Hij zal uw uitgang en uw ingang bewaren.
Nu begrijpen we dat lied: Wie in ’t geloof op Jezus ziet, die vreest voor dood of helle niet. Want Hij is opgestaan! Leg uw hand maar in zijn hand.
Ds. Peter Nagel
| | terug
|
| |
|
|
|
|
.jpg)
Indien u als lid bent ingeschreven in één van de Protestantse wijkgemeentes, dan kunt u zich abonneren op het KLANKBORD.
Woord & Weg is een inspiratiemagazine
Klik